روایت‌هایی از وحدت و الهام

به گزارش مجله خبری نگار، تجربه رسیدن در زندگی، تلاش مؤمنانه یک فرد برای غلبه بر موانع خرد و کلان زیستن، یافتن هدفی در زندگی که حتی حرکت صرف در مسیر آن زیباترین و معنادارترین تجربیات بودن را میسر می‌سازد، خواست درونی همه ما ساکنان این کره خاکی است. این حرکت درست، مستمر و پرعیش علاوه بر غنی ساختن زندگی یک فرد، امکانی قدرتمند برای الهام‌بخشی به زندگی‌های دیگر هم هست. تجربه موفق ما امکانی برای گشودن روزنه امید در زندگی فردی دیگر است؛ زمینه‌ای است برای الهام و امید.

همه ما هم ناگزیر از نظاره دیگران هستیم و هم اثرگذاری بودنمان بر زندگی‌های دیگر اجتناب ناپذیر است.

زندگی ما ممکن است در ظاهر جدا از هم و حاوی راز‌ها و تجربیاتی غیرقابل بیان باشد، اما در نهایت اثر و نتیجه هر اندیشه و عملی در جهان عینیات، به طرق متفاوتی قابل ردیابی است.

سریال مستند «عزیزم...» که مجموعه اپل تی وی تولید آن را از سال ۲۰۲۰ آغاز کرده، اثری است درباره اثرگذاری یک زندگی بر بسیاری از زندگی‌های دیگر. این مستند که ساخته آر. جی کالتر است در هر قسمت به یک شخصیت می‌پردازد که با دنبال کردن هدفی در زندگی خود، ناخواسته افراد دیگری را از گمگشتگی و سرگردانی نجات داده است. روایت مستند بر اساس نامه‌هایی است که آدم‌ها به منبع الهام خود ارسال می‌کنند.

از جمله شخصیت‌های الهام‌بخش این سریال یکی «اسپایک لی» است؛ فیلمسازی که از سیاهان و زندگی آن‌ها در امریکا گفته و خود در شرایط دشوار نژادپرستانه به سطح اول فیلمسازی جهان رسید. یکی دیگر از این انسان‌های الهام بخش استیوی واندر است که با وجود نابینایی، انزوا و طرد در کودکی، سرانجام در بزرگ‌ترین سالن‌های موسیقی خواند و نواخت و تاریخ موسیقی را با حضور خود دگرگون کرد. در گوشه‌ای دیگر از جهان، ملاله یوسف زی نیز با تبدیل رنج و زخم به آگاهی و انرژی مبارزه با جهل، قدرت ادامه دادن به بسیاری از افرادی داد که جنگ زندگی آن‌ها را غرق در ویرانی و ناامیدی کرده بود. این روند اثرگذاری و اثرپذیری چنان زندگی ما را درهم بافته است که ساخت این سریال مستند هنوز نیز ادامه دارد و مدام بر روایت‌های آن افزوده می‌شود.

نکته با اهمیتی که این سریال لطیف و احساسات گرا می‌آموزاند این است که ما در وحدتی اجتناب‌ناپذیر زندگی می‌کنیم. شکست‌های ما شکستی برای همه آدمیان و پیروزی ما یک پیروزی برای بشریت است. ما وامدار دیگرانی هستیم که راه را هموار کردند و با قدم زدن در هر مسیر تازه‌ای میراثی زنده را برای دیگران به جا می‌گذاریم. سینمای مستند و ساخت چنین آثاری که با محوریت یک حقیقت انسانی تلاش برای آگاهی بخشی دارند نیاز زمانه‌ای است که بیش از همیشه در گسست و انزوای انسان‌ها فرو رفته است، اما باید در نظر داشت که نفس این اثرگذاری در عین عشقی نهفته به دیگری، نیازمند نوعی خودبسندگی و اعتماد‌به‌نفس حقیقی نیز هست و سریال این بخش را هم پررنگ می‌نماید. تنها نفوسی که خود را در استقلال قوی می‌سازند، می‌توانند راهگشا و الهام‌بخش دیگران باشند.